من و هاله بچه امان نمی شود 4

به هر حال من و هاله بچه امان نمی شود. به همین خاطر هم میمیریم برای هفته هایی که نمی توانیم با هم سکس داشته باشیم... همه چیز می شود مثل گذشته های شیرینمان... همان روزهایی که فقط با هم دوست بودیم ، قبل از ازدواجمان... هاله روی تلفن دستیه من تک زنگ می زند و من به تلفن او زنگ می زنم تا قبض اش زیاد نشود و پدرش برای رفع شک ، از تلفن های او پرینت بگیرد و همه چیز لو برود... هاله با صدایی خیلی آهسته جواب تلفن را می دهد تا کسی متوجه صحبت هایش نشود و قربان صدقه ام می رود طوری که به قول مهران مدیری ته دلم قنج می رود... و کلی هردویمان لذت می بریم... برای به خانه برگشتن یک جایی با من قرار میگذارد که بروم دنبالش و من هم می روم. یواشکی طوری که مثلا کسی متوجه نشود او را وارد خانه می کنم و از در پارکینک و پنجره ، هاله را مثلا به اطاق خودم می فرستم... بعد بر میگردم و از در ورودی ، خودم وارد خانه می شوم. خیلی سریع به اطاق خوابم می روم و در را از پشت قفل می کنم تا کسی سر زده وارد نشود و متوجه هاله نشود... درست مثل همان سالها... هاله پنس هایی که برای آخرین تولدش قبل از ازدواجمان خریده بودم را به جلوی موهایش می زند و آنقدر دختر می شود که آدم دلم می خواهد دوباره هم با هم او ازدواج کند... بعد سریع چراغها را خاموش می کنیم و فکر می کنیم که روی تخت تک نفره من خوابیده ایم ... لذتی می بریم از لاس خوشگه زدن های جوانی توی تخت خواب یکنفره که نگو... او مثل همان زمان شلوار لی می پوشد با کمربندی که سگکش خیلی محکم است... هاله همیشه می گفت که نمی شود توی تخت خواب به تو یکنفر اعتماد کرد و می خندید... اما همیشه مثل مار به هم گره می خوردیم و من همیشه پیراهنش را بیرون می کشیدم... اصلا هاله همیشه عاشق تماشای دانه های درشت عرق روی پیشانیه من بود و ما کار دیگری نداشتیم به جز گاز زدن لبهای هم و گاهی هم کنترل کردن حرکات دست های هم ، فرق نمی کند ، چه من و چه او... به هر حال من و هاله بچه امان نمی شود...ا